ਮਾਂ

ਜਦ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਮਾਂ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ।

ਜੇਠੀਂ-ਹਾੜੀਂ ਛਾਂ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ।।



ਹੁਣ ਤਾਂ ਛਾਵੇਂ ਧੁੱਪ ਲੱਗ ਦੀ ਏ ।

ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਦ ਭੁੱਖ ਲੱਗ ਦੀ ਏ ।

ਦੁਨੀਆਂ ਬਣ ਗਈ ਰੁੱਖ ਲੱਗ ਦੀ ਏ ।

ਸਭ ਪਾਸੇ ਹੀ ਚੁੱਪ ਲੱਗ ਦੀ ਏ ।

ਰੌਣਕ ਸੱਭੇ ਥਾਂ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ।।

ਜਦ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਮਾਂ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ।।



ਜਦ ਮੈਂ ਛੋਟਾ ਜਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ।

ਮਾਂ ਦੇ ਕੋਲ ਪਿਆ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ।

ਚੁੰਨੀ ਨਾਲ ਢਕਿਆ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ।

ਮੱਛਰਾਂ ਤੋਂ ਬਚਿਆ ਹੁੰਦਾ ਸੀ ।

ਸਿਰਹਾਣੇ ਉਹਦੀ ਬਾਂਹ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ।।

ਜਦ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਮਾਂ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ।।



ਵੱਡਾ ਹੋ ਜਦ ਪੜ੍ਹਨ ਸੀ ਜਾਂਦਾ ।

ਪਿੱਛੋਂ ਉਸਨੂੰ ਫਿਕਰ ਸਤਾਂਦਾ ।

ਤਕਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਕਦ ਘਰ ਆਂਦਾ ।

ਉਸਦੀ ਪੱਕੀ ਰੋਟੀ ਖਾਂਦਾ ।

ਜੋ ਮਮਤਾ ਦੇ ਨਾਂ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ।।

ਜਦ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਮਾਂ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ।।


ਇਕ ਦਿਨ ਮੇਰੇ ਕੋਲ਼ੇ ਆ ਗਈ ।

ਉਸਦੀ ਉਮਰ ਬਿਮਾਰੀ ਖਾ ਗਈ ।

ਜਿੰਦਗੀ ਕੋਲੋਂ ਜਾਂਨ ਛਡਾ ਗਈ ।

ਖੌਰੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਕੀ ਗਮ ਲਾ ਗਈ ।

ਜਿਸ ਤੋਂ ਸਦਾ ਉਤਾਂਹ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ।।

ਜਦ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਮਾਂ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ।।



ਮਾਂ ਨੂੰ ਜਦ ਸੰਸਕਾਰ ਰਿਹਾ ਸਾਂ ।

ਰੋਣੋਂ ਖੁਦ ਨੂੰ ਤਾੜ ਰਿਹਾ ਸਾਂ ।

ਅੰਦਰੋਂ ਭੁੱਬਾਂ ਮਾਰ ਰਿਹਾ ਸਾਂ ।

ਭਰੇ ਦਿਲੋਂ ਵਿਚਾਰ ਰਿਹਾ ਸਾਂ ।

ਜਿੰਦਗੀ ਕਦੇ ਰਵਾਂ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ।।

ਜਦ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਮਾਂ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ।।



ਹੁਣ ਤਾਂ ਬਸ ਲੁਕ ਰੋ ਲੈਂਦਾਂ ਹਾਂ ।

ਅੱਥਰੂ ਵਿੱਚ ਸਮੋ ਲੈਂਦਾਂ ਹਾਂ ।

ਯਾਦਾਂ ਉਸਦੀਆਂ ਛੋਹ ਲੈਂਦਾਂ ਹਾਂ ।

ਫੋਟੋ ਤੱਕ ਖੁਸ਼ ਹੋ ਲੈਂਦਾਂ ਹਾਂ ।

ਅੰਮੜੀ ਜਦੋਂ ਜਵਾਂ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ।।

ਜਦ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਮਾਂ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ।।

ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਫੜ ਕੇ ਕਲਮ ਤੂੰ
ਕੀ ਲਿਖਣਾ ਏਂ ਲੇਖ
ਕੋਈ ਨਾਂ ਸੱਚ ਨੂੰ ਪੜੇ ਗਾ
ਚੁੱਪ ਤਮਾਸ਼ਾ ਦੇਖ ।

ਡੁਬਦਾ ਸੂਰਜ ਤੱਕ ਕੇ
ਮੰਨ ਕਿਉਂ ਹੋਵੇ ਉਦਾਸ
ਕੱਲ ਵੀ ਸੂਰਜ ਚੜੇ ਗਾ
ਸਾਂਭ ਕੇ ਰੱਖ ਸਵਾਸ ।

ਰਾਹਾਂ ਉਤੇ ਧੂੜ ਪਈ ਉੱਡੇ
ਵਿੱਚ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਮੈਂ ਖੜੀ ਹਾ
ਰੀਝ ਲਾਕੇ ਦੇਖ ਰਹੀਂ ਹਾਂ
ਖਾਬਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਖੇਡ ਰਹੀਂ ਹਾਂ ।                                                                                                                                                                                  

ਪਿੱਛੇ ਮੁੜਕੇ ਵਿਹੜਾ ਤੱਕਾਂ
ਚੁੱਪ ਦੇ ਰੁਖ ਦੀ ਛਾਂ ਹੈ ਗੂੜੀ
ਟੁੱਟੇ ਵਾਣ ਦੀ ਮੰਜੀ ਡਾਹ ਕੇ
ਸਮੇਂ ਨੂੰ ਸੁੱਤਾ ਦੇਖ ਰਹੀਂ ਹਾਂ ।